Ook deze week weer een uitgewerkte tip van en voor hoogsensitieve personen. De blog is geschreven door Jennie Heuwekemeijer en gaat over Lia die op zoek gaat naar het voelen van je eigen lijf, hoe je dat doet en waarom het goed is om dat te doen.
“Waar word jij echt gelukkig van?” Ik moest er even over nadenken toen ik deze vraag kreeg en antwoordde vervolgens: “Als mijn man, kinderen en kleinkinderen gelukkig zijn. Als een ander het naar zijn zin heeft.” Dat is een beetje mijn missie. Ik merk alleen wel dat ik daarin best ben doorgeslagen. Een ander gaat altijd voor en ik weet eigenlijk zelf helemaal niet meer wat mij écht gelukkig maakt. Waar wordt Lia nou blij van? Ik weet het niet meer. Noem het een midlife crisis, maar ik vraag me dit soort dingen steeds vaker af. Wat vind ik nou echt leuk? Waar ontspan ik echt van? Ik zorg al zo lang voor anderen dat ik het moeilijk vind om mijn eigen grenzen nog te kennen, te voelen en ze dus ook aan te geven.
HSP zeg eens vaker NEE!
Als je hoogsensitief bent dan ga je makkelijk over je grenzen heen. Voor je het weet zit je weer iemand te pleasen, heb je ja gezegd tegen een verzoek terwijl je heel moe bent…..of word je chagrijnig, terwijl je net zo vrolijk was. Je wilt het goed doen in het leven voor anderen en het liefst ga je kritiek uit de weg.
Als je het goed wilt doen voor een ander dan ben je gericht op de ander. En niet op jezelf. Hier zit een essentieel iets. Want als je voor jezelf wilt zorgen dan moet je je op jezelf richten. Het is belangrijk om die voeling met jezelf weer te krijgen. Je maakt dan automatisch betere keuzes voor jezelf. Dat is de basis om bijvoorbeeld nee te zeggen. Nee zeggen en voor jezelf opkomen hebben lang niet zoveel effect als je niet doorhebt wanneer jouw grens bereikt is.*
Klinkt goed, maar dat voelen, hoe doe je dat? Laatst was ik naar yoga en daar moest je in gedachten je voeten voelen. Dus ik dacht aan mijn voeten, maar vervolgens dwaalde ik alweer helemaal af. Ik had geen idee of ik ze echt goed kon voelen. Ik vind dat zo lastig.
Via mijn coach kreeg ik een andere tip om te leren voelen.
- Ga zitten op de bank zoals je normaal zit en schat dan in of je hele lijf ontspannen is.
- Als je dit niet zeker weet, ga dan verzitten. Maakt het uit of je nog aan het lezen bent? Of je je telefoon vasthoudt? Of je met opgetrokken benen op de bank zit of lekker tegen een kussen aanleunt, net alsof je haast in bed ligt?
- Zoek net zo lang door totdat je de houding hebt gevonden waarin je denkt optimaal ontspannen te zijn.
Het duurde even voor ik de juiste houding had gevonden, maar uiteindelijk zat ik heerlijk en ineens voelde ik hoe moe ik was en dat ik al een tijdje trek had. Ik realiseerde mij dat ik al een paar uur niet gegeten had. Kun je nagaan hoe ik mezelf vergeten was.
Toen ik dit onder de knie had, kreeg ik het advies om het ook eens te proberen in gezelschap. Dat echte contact maken met mijn lijf en mijn voeten voelen, dat kan ik niet. Gaan verzitten en ontdekken wat een prettige houding is dat lukt wel. Het geeft mij een bepaalde rust en ik merk ook dat als ik met die oefening bezig ben, dat ik niet op de automatische piloot aan het reageren ben. Ik ben mij even niet bewust van de ander en dat voelt zo af en toe best prettig.
Toch snap ik nog steeds niet helemaal hoe het voelen van jezelf samengaat met beter nee zeggen en grenzen aangeven. Ik stelde de vraag en kreeg dit als antwoord “Als je contact maakt met je lijf dan merk je bewust signalen op. Dat je moe bent, trek hebt, blijft kletsen, snel ademt enz. Zodra je dat voelt ga je vervolgens veel sneller eigen keuzes maken. Die beter zijn voor jezelf. Als je merkt dat je snel ademt, weet ik zeker dat je rustiger gaat ademen, doordat je er op let. Je lijf gaat direct zichzelf herstellen. En dat is de kracht van contact met jezelf, je ontdekt wat je nodig hebt en je gaat er sneller naar handelen.”
Ik geloof dat ik het begin te snappen. Ik ben in ieder geval blij met deze kleinere oefeningen en de hulp vanuit de community. Ik merk dat ik nu (soms) betere keuzes maak voor mijzelf en dat het ook beter gaat bij de Yoga, waardoor het mij ook echt rust brengt. Eigenlijk is het heel logisch. Als je goed voor jezelf zorgt kun je ook beter voor een ander zorgen. Het is niet voor niets dat je in een vliegtuig eerst je eigen zuurstofmasker op moet zetten en dan dat van je kind. Ik geloof dat ik nog maar eens diep adem haal.
Liefs,
Lia
En natuurlijk ook de hartelijke groeten van mij,
Josja
